Maand: februari 2021

Pessoa, schrijver van fragmenten

Pessoa, een schrijver van fragmenten

Enkele vrij willekeurige zinnen uit de eerste 20 bladzijden van het boek der rusteloosheid worden gevolgd door een korte video waarin de schrijfster Maud Vanhauwaert kort in gaat over de betekenis van Pessoa voor haar als schrijfster.

Decadentie is het totale verlies van de onbewustheid, want onbewustheid is het fundament van het leven. Als het hart kon denken, stond het stil.

Ik beschouw het leven als een herberg, waar ik moet blijven tot de diligence van de afgrond arriveert. Ik weet niet waar die me heen zal voeren, want ik weet niets.

Als datgene, wat ik in het gastenboek schrijf op een dag wordt gelezen door andere reizigers en ook hen tijdens hun verblijf kan vermaken, dan is het goed.

Maud Vanhauwaert over Pessoa




Klap in het gezicht

column over het gedoe rondom het zogenaamde mannelijke van God met een Hoofdletter


‘Klap in het gezicht’ , ik kan het niet meer horen. Iedereen krijgt tegenwoordig al snel een klap in het gezicht. Nu hebben vrouwelijke theologen en dominee’s weer een klap in het gezicht gekregen, want de naam God wordt in de ‘nieuwe bijbelvertaling’, die eigenlijk al een ‘oude’ is, met een hoofdletter geschreven en vertaald als Hij.
‘Het suggereert een exclusief mannelijk Godsbeeld. Het leidt tot patriarchale verhoudingen en seksueel misbruik,’ zegt mevrouw Kalsky.

Staat er ook niet in de bijbel: ‘Ik zeg u geen weerstand te bieden aan het onrecht, doch als iemand u op de rechterwang een klap geeft, keer hem dan ook de andere wang toe’

Mij laat het apathisch. Of het God is [met hoofdletter] of god [met kleine letter]. Wat mij betreft is (G)god: hij, zij, het of dat alles of dat alles niet. Maar ja … het zij zo. Mijn tip is : lees de bijbel nu gewoon als een verhaal uit een tijd, die wij allang gepasseerd zijn. Of breng eventueel een eigen vertaling uit…tja… en vooral: krijg niet te veel klappen in het gezicht. Daar word je als mens niet zo vrolijk van. Maar wie ben ik om me er nog mee te bemoeien. Ik ben geen ‘beminde gelovige’ meer 😉

Tekstblokjes en fragmenten

Hier volgt een voorbeeld van een tekstgeheel opgebouwd uit fragmenten. Zo schrijf ik graag. Onderwerp: Cool, ‘Ferrol Mola’: doe iets waarvan je houdt

Ferrol Mola


Cool

In Ferrol, een plaatsje in Galicië duikt overal een koddig vrolijk graffiti poppetje op. Muren, huizen, tunnels en trappen staan er vol mee. Wie ze schildert? Dat weet niemand. Motto: ‘Ferrol mola’. Mola betekent cool en gaaf.

‘Met dit figuurtje wil ik Ferrol op een humoristische manier onder de aandacht brengen,’ zegt de maker in een zeldzaam interview, ‘dit poppetje kan het beter zeggen dan ik zelf: Ferrol is vergeten en depri, niemand doet er iets cools, terwijl dat wel zou kunnen.’

‘Okay,’ zeg ik tegen het poppetje, ‘ik ga door met mijn tekstgeheel.’
‘Doen,’ zegt het glimlachend: ‘cool!’

een avondklokje buiten

Superkort liedje, meer een tune

Ik schrijf wel eens mee in Schrijven Magazine Ultra Korte verhalen van maximaal 99 woorden. Daar is ook elke week een themawoord. Dat is deze week ‘samen’. N.a.v. de reacties onder het bericht, waar het themawoord in aangegeven staat, kwam het liedje ‘samen een straatje om’ van der Rudi in me op. Dat bleef maar in mijn hoofd rondtollen. Daar moest ik dus wat mee. Zie hier het resultaat. Daar hou ik wel van: korte fragmentjes maken al dan niet met een kwinkslag. In dit geval een superkort liedje, meer een tune.

een avondklokje buiten

samen een blokje om
een avondklokje lekker buiten
misschien nog tot 2 maart
dan breng ik je subtiel
weer terug naar je asiel