Boekenrecensie:
Auteur: Rinske Bouwman (Nederland)
Soort boek: Roman
Uitgever: Uitgeverij Orlando, januari 2024
Omvang: 192 pagina’s
In de debuutroman van Rinske Bouwman, een soort eelt, gaat het over een meisje Sarlag, met Nederlandse ouders, die als ze nog maar een paar maanden is in Mogolië gaan wonen. Daar groeit ze op met haar broerje Yul.
Ze gaat terug naar Nederland vind werk in de vriesafdeling van de Dirk in Utrecht, leert een vriendje kennen, maar blijft hangen in wat er gebeurt is in Mongolië.
Haar vader en broer hebben een ongeluk gehad. Ze gaat terug naar Mongolië. Totdat erover gepraat kan worden. Dat is eigenlijk het proces dat op absurdistische wijze in dit boek afspeelt. In scenes in Utrecht en in Mongolië. Het doet mij af en toe ook wel aan de Rhinoceros van Ionesco denken. In Sarlag vindt ook een bepaalde gedaanteverandering plaats. Die ingezet wordt met: En toen gebeurde het: ik ontspande. Ik trok de conclusie: achteraf dingen willen heeft geen zin. Zo ziet ze zich uiteindelijk in de spiegel van de winkelruit van Dirk van de Broek: ‘ze is het echt’
Wie ze dan ‘echt’ is daar zou je haar boek dan nog eens goed over moeten nalezen. Maar dat heb ik dan niet meer gedaan. Ik vond het ook wel weer genoeg zo 😉
Gaat het over rouwverwerking…(?)
Het is op een bepaalde manier wel boeiend geschreven, van allerlei werkelijkheden worden met elkaar verweven.
Het blijft op een bepaalde manier ook wel wat ‘afstandelijk’ nergens wordt heel erg diep op in gegaan. Korte zinnentje als bijvoorbeeld:’De dag daarna vroeg Kalle of ik Mongolië miste. Ik zei dat ik dat een domme vraag vond. Hij vroeg of ik zijn vriendinnetje wilde zijn. Ik zei: ‘Oké’.’
Die zinnetjes sturen wel het verhaal. Het verhaal zit goed in elkaar.
Ik geef het 4 sterren.
Thijs Hanrath
