Ik ga komende woensdagavond 26 april de avond voor koningsdag mijn resterende ‘boekjes+cd’ verkopen voor de spotprijs van 2 euro. Ik sta bij het Van Boekhoven-complex aan de Breedstraat in Utrecht. Het gaat om:
‘Als ik iemand ben’ 11 jaar straatmuzikant
Dit boekje met cd geeft een tijds- en staatmuzikantenbeeld van rond het millennium. Vooral door anekdotische verhalen over mijn eigen locale en (inter)nationale optredens overal en nergens. De gedichten en liedjes gaan over bestaan. De pelgrimstekstjes zijn vooral nog zoektocht naar die iemand uit de titel.
Wil iemand het toegezonden krijgen, dan kan dat, dan komen er voor Nederland 5,00 euro verzend- en verpakkingskosten bij, voor België 9,50 euro. Dat kan nu na de koningsdag nog steeds. Het gironummer is: NL 60 INGB 0003 3855 01 t.n.v. M.H.J. Hanrath
Mijn komende boek, gaat vooral over iemand zijn. Iemand, die niet enkel zijn driften volgt, maar onderdeel is van een gemeenschap en als zodanig ook geluk ervaart. Iemand die zijn eigen grenzen kan bewaken. Iemand, die zich niet door angst laat regeren. Die de intentie heeft het ‘goede’ te doen. Dat gaat gevat worden in verhalen, gedichten liedjes en gewoon tekst.
Heb je interesse in het een of ander, hou deze blogs in de gaten
in een groot opgeblazen Jezushuis op een katholiek joodse kermis sprongen nog restjes studentenecclesia hun trampolinesprongetjes in een allang beslecht achterhoedegevecht
weggestuurd ben je door de Jezuïeten weggestuurd door de katholieke kerk door de dichter Komrij getypeerd als de Liesbeth List van het kerkelijk partijtje copywriter van de Firma Christus & co
in een pipowagen in Lent probeerde ik nog één keer je ‘nieuwe liefde’ te peilen het plafond hoorde mijn murmelarij een bijbels getuigen ontbreekt eenvoudig in mij dat werd dus niet samen steentjes keilen
in mijn jonge nog randkerkelijke jaren heb ik jouw liedjes nog wel gezongen ik krijg ze niet meer uit mijn longen jouw gedichten vliegen trampolinevrij fladderend verder weg van mij
in die pipowagen in Lent lag ik wat dralend op mijn krent je gepantserde beelden benauwen ik ga ze niet meer herkauwen deze limerick is echt the end
Ik ben lekker op dreef met mijn fragmenten, vandaag 28-12-22 is de trouwdag van mijn ouders. Ik heb mijn geboorte en hun leven een beetje willen schetsen, aan de hand van het verhaal daarover, dat ik me nog herinner.
ademnood
de eerste bevalling van mijn vader beginnend huisarts boven een café viel niet mee ‘s nachts, mijn hoofdje kwam al nader Bam! het licht sprong uit ‘inhouden!’ zijn stem klonk luid
een zekering later paarsblauwig gelapt heb ik vanuit een kater naar adem gehapt
als vrijwilliger hebben zij elkaar leren kennen op een schip vol kinderen naar Engeland die allemaal weer mochten gaan wennen aan meer dan een tweede-wereld-oorlog-stand
mijn ouders zijn blijven hangen in katholieke idealen gevangen die hun geen eigen wegen boden zij hebben elkaar geveeld kinderen gedeeld maar ook gefaald sprankelende ogen van geluk hebben het nooit gehaald
Ik heb van 20 tot 23 december 2022 drie dagen overnacht in het voormalige Emmausklooster in Velp (Noord Brabant) heb daar langs het water gelopen, een paar keer naar Grave en daar is het eerste fragment van mijn nieuwe boek geboren:
1. Nieuwe Scheuten
ik koester het leven glibber niet meer uit zijn hand luister naar waar vrijheid ligt
als aan een knotwilg ontspringen in mij nieuwe scheuten
ik volg geen utopie gestructureerde pelgrimstocht of systematisch geloof
vrijheid legt zich niet vast geen onthechting zonder eigen karakter nederig groei ik
klaar met het schrijven van herhaalrecepten
als aan een knotwilg ontspringen in mij nieuwe scheuten mijn stam nog stevig genoeg
Vandaag 27 december volgt hier het tweede fragment:
2. rozen niet zonder doornen
ik zoek geen leraar meer, geen macht geen ascetische woordenpracht accepteer van rozen de doornen leef op verlangen en levenskracht
ook begeerte is geen lelijk woord er hoeft geen ego te worden vermoord als je met liefde om kunt gaan ga je gewoon met die banaan en maak je de wereld een leefbaar oord
De stadsboerderij Griftsteede in het Griftpark in Utrecht is na een paar jaar coronagedoe weer open. Ik neem er vandaag een kop koffie en ga zitten in een stoel met uitzicht op de speeltuin. Ik lees in de tegels een gedicht op steen. Hee? Mijn naam staat eronder. Kon me na enige tijd herinneren dat ik ooit aan een griftpark-schrijfwedstrijd heb meegedaan. Vergeten en nog nooit eerder gezien. Toch wel trots op. Heb het even opgezocht. Het is van 2006. Is toen uitgegeven als ‘rondje griftpark’, gids voor de poëzieroute door het Griftpark. Is niet meer te krijgen. Maar de stenen liggen er dus nog. Ik wist niet dat mijn gedicht erbij zat en dus onderdeel was geworden van een poëzieroute. Mijn hele dag was weer goed.
KINDERGETIJ
bij weekend, parkfeest of zomerse zon
glijbaantje glij schommeltje schommel rekstokje rek een op kinderkrioelgeluid dansende plek
enkel bij regen enkel bij vorst nog het vage verlangen van eenzame stangen
In deze video presenteert Thijs Hanrath zich als schrijver/troubadour
Ik heb even vakantie gehad en me bezonnen op mezelf als kunstenaar. Zo ben ik tot deze presentatievideo gekomen. Een eerste deel van een serie. Ik heb er weer eens vierkant formaat van gemaakt. Het filmpje geeft een indruk van wie ik als troubadour/schrijver ben, van mijn werkproces en creativiteit. Ik werk graag associatief en met fragmenten om tot min of meer een verhaal portret of voorstelling te komen. Een volgend filmpje in deze serie, gaat over mijn produkten en diensten. Maar daar moet ik nog wel even over denken… 😉 Maar dit filmpje is er alvast, met heel veel dank ook aan Diederik Mook, die 28 september 2021 met mij meetrok door Utrecht en voor veel beelden en ideeën zorgde.
25 September een leuk open podium gehad in de bibliotheek in Huizen en gezellig na gekletst. Ik heb er o.a. onderstaand gedicht voorgedragen. Het gaat over labyrint-lopen. Een labyrint staat kort gezegd voor je levensweg. Je kunt er niet in verdwalen, je loop in tegenstelling tot een doolhof gewoon van de buitenkant naar binnen en weer terug. Je kunt een vraag stellen als je begint en dan geconcentreerd naar het midden bewegen. Je krijgt op een gegeven moment een antwoord, soms moet je daar even op wachten in het midden en daar loop je dan weer mee terug. Zo’n labyrint lopen is een meditatieve manier om antwoord te krijgen op levensvragen of bijvoorbeeld een gedicht te maken. Het werkt meestal wat beter, dan voor je lege scherm op gang te komen. Ik had een kladversie liggen van dit gedicht als pantoum, maar dit optreden zorgde voor deze versie ervan.
labyrint lopend
halverwege het kunstlabyrint aan de Waal trekt een groot containervrachtschip voorbij ik zie allerlei zaken van mij ik zwaai ze uit ze zijn verkocht ik ben er niet meer aan verknocht
halverwege het kunstlabyrint aan de Waal zeg ik vaarwel tegen zinloze gedachten staat mij eindelijk wat nieuws te wachten terwijl ik me zeer bewust beweeg ben ik helemaal open bijna leeg
halverwege het kunstlabyrint aan de Waal zegt een stem mij hou steeds vertrouwen en blijf zo levend teksten bouwen uiteindelijk kom je bij wie je bent die je eigenlijk al heel lang kent
in het kunstlabyrint aan de Waal kom ik uiteindelijk mezelf tegen ben ik mijn hemelpaard afgestegen sta ik met beide benen op vaste grond praat ik eindelijk uit eigen mond
[de eerste dag van mijn nieuwe boek] een wandelsonnet
ik navigeer bewuster in een groep vertrek van wie me tegenstaan, de ogen van wie de toon of voice me heeft bedrogen tevoren ging dat niet zo floep floep floep
‘altijd happy positief, daar hou ik niet zo van!’ ’t ontglipte me met humor, hard, voor iedereen te horen geen mens die met mij matchen wil, mij zalig wil bekoren terwijl de heide bloeit, zie ik er uit als crisisman
okay er komen nieuwe kansen maar Ginkel geeft me nu vast lucht ik vind! en staak mijn wild gezoek
bedeesd gaan scheutjes taalgras dansen in mijn schoot ontstaat een vrucht er kiemt een basis van dit boek