Hoe verder?

twee gedichten die mij inspireerden

Een tweeluik gedichten, ‘oversteek’ van Dorien de Wit en ‘Hoe je verder moet’ van Remco Ekkers, met dank aan Wouter van Heiningen.
Zij inspireerden mij om weer verder te gaan met schrijven aan mijn boek

oversteek

je staat op de rand van de stoep
alsof je op de rand van een klif staat

je weet niet of overgave
een beweging naar voren of achteren is

je draagt een koffer in je hand
maar eigenlijk houd jij je daaraan vast
terwijl je wiebelt op je benen

niet als twijfel maar een teken
van de ander die in je zit

iemand die in je lichaam beweegt
iemand die een reserveleven maakt
voor als het eerste mislukt


Hoe je verder moet

Stap opgewekt voort
al weet je niet zeker
waar naar toe. Vooruit

over het glimmende asfalt
tussen de kale bomen
hoofd scheef, wuivend
naar het huis dat al in de mist
is verdwenen en straks vergeten.

Je zet een voet vooruit
en dan een andere.
Je kijkt niet naar de spiegeling
in de plassen, het beeld
van de takken waar je
tussen hangt, pats!
in het water.

Zo kom je verder
weg van wat is geweest.

Mijn boek en ‘Middernachtbibliotheek’

Kleine vergelijking van mijn boek dat ik aan het schrijven ben met dat van Matt Haig: ‘Middernachtbibliotheek’

Middernachtbibliotheek

Mijn boek en de Middernachtbibliotheek

Schrijfcoach Kelly Meulenberg had mij een boek aangeraden: Middernachtbibliotheek van Matt Haig . Wat mij betreft een geweldig boek!

Het is een boek over de zin van het leven. Daar schrijf ik ook over. Thema’s in Middernachtbibliotheek zijn zelfacceptatie, zelfmoord, de wil om te leven, eigenlijk gewoon leven met alles erop en eraan. Keuzes maken en niet blijven hangen in spijt over allerlei fout genomen afslagen. Hoe ben je iemand in het leven en hoe kun je ‘gelukkig’ zijn.

Mijn eigen boekthema’s in het boek dat ik aan het schrijven ben, zijn: mens zijn onder mensen, neerdalen in jezelf, zelf ook onderdeel uitmaken van het bestaan en niet alleen maar op zoek zijn naar het wezen van de mens. Hoe gaat dat lukken?

Middernachtbibliotheek is Nora’s verhaal, je voelt, beleeft en groeit met haar mee. Mijn eigen boek is mijn verhaal, in de vorm van een autobiografische roman. Ik schrijf net zo realistisch en filosofisch als Matt Haig , helaas nog niet zo beeldend, boeiend en goed gestructureerd opgeschreven. Ik moet mijn hoofdpersonage nog veel meer body en karakter geven. Wat dat betreft voel ik mij wel verwant met de aan zichzelf twijfelende Nora. Verder moet ik in mijn boek de groei van het personage beter vormgeven.

Andere personages zijn in het Middernachtbibliotheek niet echt diep uitgewerkt. In mijn boek is dat ook zo. Hun rol is leidend, spiegelend, aanzettend tot weer verder reizen. Mijn hoofdpersonage zoekt contact met anderen en spiegelt zich aan hun leven c.q. hun idee over het leven. Iets anders dus dan het recept van Middernachtbibliotheek.

Maar uiteindelijk moet mijn hoofdpersonage toch ook zelf een antwoord geven op wat hij met zijn leven aanvangt, net als Nora. Nora pleegt zelfmoord en wordt wakker in een tussengebied tussen dood en leven, de middernachtbiblioteek , die vol staat met boeken over alle mogelijke levens van Nora, als ze op beslissende momenten andere keuzes had gemaakt. Ze mag nu uitvinden hoe die mogelijke levens zouden zijn geweest. Zo weven zich allerlei geschiedenissen van Nora aan elkaar, tot ze zelf tot een conclusie komt. Het boek heeft mij enorm geïnspireerd. Het beste boek, dat ik sinds tijden gelezen heb ook qua schrijfstijl

onderweg

een mini reistekst in 8 senryu naar mijn boek

te voorschijn komend
de aanwezigheid in mij
van verloren niets

alles kan zover
het ooit kon; dat wat mij leidt
loopt nu met mij mee

ik verdwijn niet meer
in een droom van mij of jou
al fantaseer ik

ik wil onderweg
schrijvend aan een boek werken
dat was mijn besluit

zo is geboren
wat anders nooit ontstaan was
deze ontdekking

overgebleven
uit alles dat mij verliet
schrijvend en schrappend

deze uitdrukking
van een leiding die altijd
in mij beschikbaar

mij voedt en zin geeft
waarop ik vertrouwen kan
en geboren word

Kanaalgroei en captions

Hoe ik mijn youtubekanaal liet groeien, en hoe ik toch mijn eigen weg blijf gaan. Het gaat niet alleen om scoren.
Ik vind dat altijd moeilijk op een youtube-kanaal. De neiging om achter algoritme, views en likes aan te lopen…

In de eerste korte video experimenteer ik met de nieuwe functie ‘captions’ in Premiere Pro.

Het is eigenlijk een laatste verhaaltje over een trein, de buffel: op weg naar een volgende stap, een soort tussentijds verslag. Het leven is een reis. Wandelen op intuïtie.

3 jaar geleden had ik een soort sollicitatie-filmpje gemaakt van een minuut naar aanleiding van en over de buffel. De treinstellen, nog lang niet versleten, zouden toen nog naar Roemenië gaan. Dat filmpje ging een half jaar geleden ineens lopen en is inmiddels 30.000 keer bekeken. Met name in India. Daar kwamen de meeste views vandaan. Ik ben bij dit algoritme een beetje aan gaan sluiten [had er al ervaring mee met een dierenkanaal dat ik gehad heb, dat ook via India ging lopen]

Ik heb daarbij aansluitend een aantal maanden geleden een registratie filmpje gemaakt van een buffeltransport naar Polen met een muziekje eronder. Dat is inmiddels ver over de 50.000 views. Mijn dode kanaal groeide van 50 abonnees naar 270 nu.

Wat ik van de captions erg aantrekkelijk vind is:

Je kunt ze gelijk intikken en erna bewerken, zonder gedoe. Zo kan ik het verhaal van de video ook zien ontstaan. Je kunt ‘m opslaan als SRT-file (of als tekstfile). Je kunt ‘m bewerken met kladblok. Ik heb de Nederlandse tekst vervangen door een Engelse en de SRT-file geupload naar Youtube. [ je moet dan wel eerst de taal van je video op Engels zetten] Ik had de Nederlandse tekst boven gezet. Mensen op youtube, die ‘m in het engels willen zien, krijgen ‘m onder te zien. Zo heb je ‘m tweetalig. Of het helemaal ideaal is weet ik niet.

Maar nu wil ik echt weer meer met schrijven bezig gaan. Dat wil ik ook op dit kanaal gaan doen. Het gaat zich wel wijzen, maar de groei zal minder zijn 😉 Uiteindelijk moet je toch je eigen weg gaan 😉

De tao van Thijs


Mijn boek, de tao van Thijs, is (tijdelijke) vastlegging in woorden van wat ik heb willen uitdrukken. Had ik het niet geschreven, dan was het voorbijgegaan, weggezakt, gemengd met van alles en nog wat. Het boek is onderdeel van mijn (levens)weg. Mijn weg wijst zich vanzelf als ik loop nu. Ik verenig mij met dat wat uitgedrukt wil worden. Ik ga nergens heen, tot ik aangekomen ben, open van geest en ontvankelijk. Dat is ook wat ik uit wil dragen, het leven nemen zoals het komt. Carpe diem. Beschikbaar zijn.

Beschikbaar met alles dat in me zit. Dat ook . In overeenstemming met wat er aan de hand is. Uiteindelijk is het geen verhaal

LockdownZeneca

Liedje over hoe we verder gaan na mei

melodie: hopsa heisasa
het moet wat satirisch gezongen worden.

LockdownZeneca
straks na de maand van mei, ja, ja
covidkapjes zijn verdwenen
korte lontjes lange tenen
al dat kil en koud verdriet
is er na de meimaand niet
LockdownZeneca
straks na de maand van mei

LockdownZeneca
straks na de maand van mei, ja, ja
weg is spatscherm, weg zijn jassen
alles is weer schoongewassen
het prikken heeft zijn werk gedaan
de avondklok die is eraan
LockdownZeneca
straks na de maand van mei

LockdownZeneca
straks na de maand van mei, ja, ja
mensen kom, we gaan weer stappen
drankjes drinken, hapjes happen
alles staat in bloementooi
wat is het na de mei weer mooi
LockdownZeneca
straks na de maand van mei

Knopen doorhakken

Dit is de basis voor de laatste herschrijving van mijn boek

doorhakken

niet meer hangen blijven
in het beloofde land
in verlangen
blijven uitglijden
over steeds weer andere bananenschillen

doorwandelen
doorreizen

geen stappenplannen meer
maar knopen doorhakken

hakken hakken en nog eens hakken
tot er weer een spaander loskomt
een houtstuk knapt

Hoe dit boek
dat ‘alle’ genres doorbreekt
ontstaat
daar gaat dit boek over

over reizen, wandelen
ontmoeten
leven, waarden, mensen
interrailen, hostels
en het schrijven van een boek

het gaat
ook over mezelf als doorhakker

van de symbiotische navelstreng
van de gedachte identiteit
van het genre-denken

knopen doorhakken

Zo ben ik dus bezig met mijn boek.

Dit blog geeft aan hoe ik bezig ben met mijn boek

onderweg24 is een kanaal dat gaat over leven, reizen en schrijven.

Zo ben ik dus bezig met mijn boek.

Ik schrijf vooral om datgene wat in me leeft in verband met wat werkelijk is, uit te drukken. Dat is een behoefte. Ik ben zo meer een soort documentaire schrijver. Ik hang niet van enkel illusies aan elkaar. Ik wil leven en van het leven iets maken. Zinvol zijn in samenhang. Ik ben een reiziger en verzamel indrukken. Ik ben steeds weer tot liefde bereid. Steeds weer creatief. Taal is voor mij met name een middel, om uit te drukken, wat er in me omgaat dus, maar ik besef ook de onmogelijkheid en de beperktheid van dat middel. In het boek, waar ik mee bezig ben, gaat het vooral om çontact onderweg, vooral het aftasten daarvan. Het is ook een zekere verwerking in flarden van mijn verleden. Het gaat om (het ontstaan van) inzichten. Niet om groot drama met heftige emoties.

Kan ik houden van het leven en tevreden zijn met mijn eigen plek? Dit in vrijheid, zonder de dwang van instituties of anderen? Zo ja, dan volgt daaruit vanzelf ‘richting’. Het boek is een gestructureerde en doordachte verzameling indrukken, fragmentarisch en associatief van opbouw en soms ook een beetje stream of consciousness. Je kunt dit boek lezen als een bundel fragmenten, indrukken, verhaaltjes en gedichten. Een karavaan aan ervaringen, fragmenten uit de werkelijkheid.

Voor belangstellende interrailers die het lezen en voor mensen, die willen weten waar de verhalen zich afspelen of die in de fysieke reis willen neuzen is aan het begin van elk hoofdstuk de ’travel journey’ toegevoegd met een inhoudsopgave van de tekstfragmenten, verhaaltjes en gedichten.

Elk hoofdstuk begint met een themagedicht.

Ik ben aan het herschrijven.

Ik had 3 jaar geleden een soort sollicitatie video gemaakt. Een filmpje over de laatste rit van de Buffel, een personendieseltrein. Dat mag niet meer in Nederland. Daarom moest ie weg. Op zich waren de treinen nog prima. Ze zouden eerst naar Roemenië gaan, daarna misschien naar de sloop. Uiteindelijk gaan ze nu naar Polen. Ik solliciteerde in de video net als de treinen naar ‘nieuw werk’. Die video heeft mij er toe aangezet om bij de railcatering van de NS te gaan werken. Ik ben me meer gaan interesseren voor treinen en heb twee interailtickets gewonnen met een spelletje op station Utrecht. Zo ben ik dus uiteindelijk gaan interrailen en daarover wilde ik een boek schrijven.

Die video is een half jaar geleden ineens gaan ‘lopen’ en nog steeds doet ie dat. Ik heb dat youtubekanaal inmiddels omgedoopt tot onderweg24 en heb nog een paar buffelvideo’s toegevoegd, die nu ook goed lopen. Nu heb ik vorige week een kanaaltrailer gemaakt: die loopt niet echt. Ik ben wel blij dat ik ‘m gemaakt heb omdat het me richting geeft mijn volgende kanaalvideo beter te maken. Ik heb ‘m op youtube gezet, om weer verder te kunnen.

Ik wil nu ook eigenlijk ook meer een video gaan maken die specifiek over mijn boek gaat. Het kan allemaal ook nog wat mooier, de geuidskwaliteit kan beter etcetera. Maar de eerste versie van een trailer staat er nu wel. Hij valt blijkbaar ook niet zo duidelijk in een youtube-algoritme 😉 Ik denk dat dat algoritme wat mijn kanaal betreft ergens samenhangt met ‘de buffel’ en ’treinspotters’ Ik heb nog een ‘werktreinvideo’ en een nog te maken video over het weer een ander perspectief op het afscheid van de buffel op stapel staan om dat te testen. Daar maak ik mijn kanaal wel groter mee. Maar ik ga uiteindelijk toch voor wat ik nu echt te vertellen heb en mijn boek.

Zo ben ik dus bezig.
Hieronder dus de voorlopige kanaaltrailer.