column over het gedoe rondom het zogenaamde mannelijke van God met een Hoofdletter
‘Klap in het gezicht’ , ik kan het niet meer horen. Iedereen krijgt tegenwoordig al snel een klap in het gezicht. Nu hebben vrouwelijke theologen en dominee’s weer een klap in het gezicht gekregen, want de naam God wordt in de ‘nieuwe bijbelvertaling’, die eigenlijk al een ‘oude’ is, met een hoofdletter geschreven en vertaald als Hij. ‘Het suggereert een exclusief mannelijk Godsbeeld. Het leidt tot patriarchale verhoudingen en seksueel misbruik,’ zegt mevrouw Kalsky.
Staat er ook niet in de bijbel: ‘Ik zeg u geen weerstand te bieden aan het onrecht, doch als iemand u op de rechterwang een klap geeft, keer hem dan ook de andere wang toe’
Mij laat het apathisch. Of het God is [met hoofdletter] of god [met kleine letter]. Wat mij betreft is (G)god: hij, zij, het of dat alles of dat alles niet. Maar ja … het zij zo. Mijn tip is : lees de bijbel nu gewoon als een verhaal uit een tijd, die wij allang gepasseerd zijn. Of breng eventueel een eigen vertaling uit…tja… en vooral: krijg niet te veel klappen in het gezicht. Daar word je als mens niet zo vrolijk van. Maar wie ben ik om me er nog mee te bemoeien. Ik ben geen ‘beminde gelovige’ meer 😉
Hier volgt een voorbeeld van een tekstgeheel opgebouwd uit fragmenten. Zo schrijf ik graag. Onderwerp: Cool, ‘Ferrol Mola’: doe iets waarvan je houdt
Cool
In Ferrol, een plaatsje in Galicië duikt overal een koddig vrolijk graffiti poppetje op. Muren, huizen, tunnels en trappen staan er vol mee. Wie ze schildert? Dat weet niemand. Motto: ‘Ferrol mola’. Mola betekent cool en gaaf.
‘Met dit figuurtje wil ik Ferrol op een humoristische manier onder de aandacht brengen,’ zegt de maker in een zeldzaam interview, ‘dit poppetje kan het beter zeggen dan ik zelf: Ferrol is vergeten en depri, niemand doet er iets cools, terwijl dat wel zou kunnen.’
‘Okay,’ zeg ik tegen het poppetje, ‘ik ga door met mijn tekstgeheel.’ ‘Doen,’ zegt het glimlachend: ‘cool!’
Ik schrijf wel eens mee in Schrijven Magazine Ultra Korte verhalen van maximaal 99 woorden. Daar is ook elke week een themawoord. Dat is deze week ‘samen’. N.a.v. de reacties onder het bericht, waar het themawoord in aangegeven staat, kwam het liedje ‘samen een straatje om’ van der Rudi in me op. Dat bleef maar in mijn hoofd rondtollen. Daar moest ik dus wat mee. Zie hier het resultaat. Daar hou ik wel van: korte fragmentjes maken al dan niet met een kwinkslag. In dit geval een superkort liedje, meer een tune.
een avondklokje buiten
samen een blokje om een avondklokje lekker buiten misschien nog tot 2 maart dan breng ik je subtiel weer terug naar je asiel
Mijn manuscript is op een haar na af [er moest iets gebeuren]
Het is zo’n drie jaar geleden. Ik zag een vacature voor railcateraar, ik wilde reizen en schrijven en ik dacht: dat ga ik doen. Ik solliciteerde en werd aangenomen. Er moest iets gebeuren, zo voelde ik dat. Korte tijd later won ik op Utrecht CS twee interrail-kaartjes, twee global passes om een maand onbeperkt door Europa te gaan reizen. We moesten op zoek gaan naar een ‘mysterieuze mrs Interrail’ Van haar kregen we een opdracht als we het juiste wachtwoord zeiden. Uiteindelijk deed ik met een meisje in drie groepjes van twee mee aan ‘landen raden’. We kregen de omtrekken van landen te zien en moesten daar de juiste naam bij zeggen. Wie het snelst was en het minste fout had, zou winnen. Dat waren wij! Ik had ook wel wat goed, maar heb veel aan haar te danken. Maar we waren zonder meer een goed team.
Zo zijn uiteindelijk mijn sabbatical en mijn interrailreizen geboren en het idee om eindelijk eens een goed boek te schrijven. Er moest iets gebeuren. Ik ben mijn tweede hands I-pad gaan gebruiken, heb inmiddels 4G op mijn mobiel en raakte steeds beter ingewijd in het gebruik van apps. Ik kreeg door dit schrijvend reizen meer inzicht in mezelf, mijn leven en de zin daarvan. Het was beslissingen nemen en loslaten. Dat is ook het vertrekpunt geworden van dit boek met de titel: Interrailreisboek. Ondertitel: reisboek naar levenskunst.
Zo heb ik er ook een gratis bankrekening bijgenomen met een gratis prepaid creditcard, bij de Duitse bank N26. Geen inkomenscheck, alles regelen via hun app, binnen no-time klaar. Okay heb veel moeten inlezen, kostte tijd. Maar toen kon ik tenminste fatsoenlijk hostels reserveren onderweg. Het bleek perfect te werken.
De eerste deadline voor mijn manuscript op 31 januari 2020 heb ik gemist. 11 Juli was het wel zover. Een mijlpaal. Een basismanuscript. Er volgde een proeflezing en bespreking met Odile Smidt terwijl zij ook een basismanuscript afhad. Onze afspraak was voor mij vooral een deadline. Er moest iets gebeuren. Het echte werk kon daarna beginnen. Die bijeenkomst heeft het zonder meer een geweldige boost gegeven. Het gekke jaar 2020 is nu bijna voorbij en het boek is nu echt een manuscript geworden. Er moest iets gebeuren vandaag nog. Door middel van dit bericht. In januari stuur ik het naar een professionele proeflezeres en dan wil het nog een korte schrijfronde gunnen. Ik hebt het maanden moeten laten rusten, om er met veel meer afstand naar te kunnen kijken. Ik heb in die tijd o.a schrijfboeken gelezen, zelf zeer korte verhaaltjes geschreven, liedjes en filmpjes gemaakt om te oefenen en aan de gang te blijven.
Begin volgend jaar zal het boek klaar zijn. Of ik het zelf ga uitgeven of dat ik dat via een traditionele uitgever probeer te doen, dat is afhankelijk van mijn persoonlijke situatie. Als ik zelf genoeg ga verdienen om mezelf te bedruipen, kan ik het ook zelf uitgeven. Maar wat werk betreft is niet alles even zeker in deze tijd.
Dit is een van mijn interrailverhalen uit mijn nieuwe boek dat ik nog aan het schrijven ben. Voor het eerst is het me volgens mij goed gelukt ‘fragmentarisch’ een verhaal te laten ontstaan en te schrijven, dat redelijk goed leesbaar is. Ik heb het ingestuurd voor de wedstrijd van Schrijverspunt: De rode koffer. De titel: ‘Meisjes met rode koffers’ Het is inmiddels flink aangepast. Maar dit was de eerste vrij ruwe versie.
Voor wie geïnteresseerd is in hostels onderweg, schrijven, fragmentarisch schrijven, reizen, interrail en leven. Ik zie inmiddels dat het verhaal er niet meer staat, de link gaat naar een 404-pagina. Het zij zo. Ik laat dit blogbericht over mijn boek zo toch maar staan
Bovenstaande foto is een bewerkt fragment uit een foto van Diana Parkhouse op Unsplash
Ik heb een besluit genomen. Ik ga n.a.v. deze tekst uit een van mijn boekjes, een nieuw boek schrijven:
lopend sta ik stil
bij wat ik wil
ik kies geen weg
de weg kiest mij
ik leg me neer
bij het getij
Dit op de organische manier. Ik ga dat wat deze tekst wil uitdrukken steeds als uitgangspunt nemen bij de teksten die ik ga schrijven. Het zal een soort ‘levensgids’ worden. Met gedichten, verhaaltjes en liedjes. Het zal vrijheid ademen, maar ook datgene waar we niet over kunnen beslissen zal aanwezig zijn ;-). Ik kijk wel hoeveel bladzijden het gaat worden. Ik plan als datum 31 januari. Dan moet wat mij betreft het manuscript klaar zijn. Daarna zal ik ook wel weer langzamerhand moeten gaan werken. Dan zie ik wel weer wat allemaal gebeurt. Dan ga ik vanaf deze week weer wat interrailen, maar vooral dus op plekken zitten waar ik ook kan schrijven.
Weet iemand misschien plekken rond de 25 euro (eigen kamer, een persoon) of iets in goede hostels maar dan goedkoper ergens in Europa, niet te koud en regenachtig, waar ook andere mensen komen. En dan bedoel ik niet plekken met cursussen en coachen erbij.
Gezellig oefenen met carnavalsorkest ‘Piep ende Blaoslust’ voor Café het Bonte Palet in Den Bosch 16-11-2019. Daar word je vrolijk van!
Ik speelde als troubadour op een landelijke pelgrimsbijeenkomst in Babel in Den Bosch en daar tegenover oefende voor Café het Bonte Palet ‘Piep ende Blaoslust’ voor de 61 e editie van het Kwekfestijn. Daar heb ik het onderstaande filmpje van gemaakt. Op de markt voor pelgrims vond ik ook nog onverwacht een tekst van mij in een bundel pelgrimsteksten. Samen met Hella S Haase op een bladzijde… Zie daar de drie zaken waar ik mee bezig ben: tekst, video en muziek.
Ik ben blij dat ik voor mezelf nu een nieuw ‘vaarwater’ heb gecreëerd. Dit ‘onderweg24’. Daar ga ik heel rustig mee door… Ik ga me nu vooral richten op het boek dat ik aan het schrijven ben. Liedjes zingen, en video zet ik op een tweede plan en zal ik meer gebruiken ter ondersteuning.
Ik ben nu ‘het geheim van de schrijver’ aan het lezen van Renate Dorrestein. Geweldig boek. Mijn verhaal ontstaat net als bij haar vooral organisch. Ik luister naar wat het zeggen wil en vertaal dat. Ik bedenk het niet van te voren. Zo kan het zich ontwikkelen. Vooral niet teveel sturen. Ik vond het boek toevallig al weer een tijd geleden bij Boekspot op Utrecht Centraal. Dat heet nu Boekwissel.
Morgen ga ik nog even naar een groot Facebook-event in Eindhoven. Ik ga er nog vooral verkennend mee om, pas als mijn bootje wat dat betreft meer richting heeft en ook mijn boek er in grote lijnen is, weet ik meer waar ik heen wil. Ik doe het vooral in mijn eigen tempo. Zodat het leuk blijft en inspireert.
Ik werk nu enkel nog van binnenuit, organisch en op mijn manier. Wel wil ik het duidelijk naar mijn lezers kunnen vertalen. En ik richt me even vooral op het schrijven. Dat geeft mij rust. Dan stop ik ook vanzelf als ik er teveel mee bezig ben. De rest voltrekt zich dan vanzelf wel.
Voorlopig wil ik hier video’s plaatsen van wat ik onderweg tegenkom en leuk vind. Zoals in Utrecht ‘slackline-dansen met accordeon over de gracht’ en in Belgrado een leuke spontane muziek tekst en dansvoorstelling om geld op te halen voor mensen, die het nodig hebben voor een operatie of anderszins. Zie de filmpjes hier onder. Alle voorstellingen zullen te maken hebben met muziek, taal, dans en theater. Daar hou ik van.
Daarnaast wil ik hier verhaaltjes plaatsen, die met humor geboeid zijn door ‘mens bestaan en contact’
En zo nu en dan wil ik een eigen liedje laten horen
