Ik loop momenteel dus het Pieterpad, af en toe dagje lopen, af en toe dagje schrijven. Zoiets. Ik ben een beetje aan het kijken: hoe krijg ik het Pieterpad gedicht/geschreven. Ik pluk de dag. Ik pluk nu elke dag wel bramen onderweg. Hoe pluk ik nu het Pieterpad?
Ik werd geïnspireerd door een gedicht Reeën van Miriam Van Hee. Het kwam uit ‘de bramenpluk: gedichten’. Deze bundel bevat gedichten over reizen, landschappen, dieren, kunst en liefde. Door subtiele observaties en ingehouden taal worden grotere thema’s van het leven aangesneden. Die bundel ga ik dus binnenkort lezen.
Van de etappe acht: Coevorden-Hardenberg die ik 7 september liep hier twee gedichten en enkele foto’s. Ik hoop al doende om mijn manier om ‘het Pieterpad lopen’ vorm te geven te vinden.
EEN GOEDE DIAGNOSE
Ik knielde op een bank van steen
een steek ging door mijn been
bukkend naar een blikje van welgeteld
slechts 15 centen statiegeld
een dik pijnlijke en uitgeslagen knie
had ik pas de dag erna
ik had veel minder de regie
niet leuk, maar ja, maar ja
een slijmbeurs, dacht ik
mijn arts wees op een meniscusprobleem
maar de fysio met zijn kennersblik
zag enkel overbelast een spiersysteem
gelukkig dat er mensen zijn
die hun vak nog goed verstaan
ik ben na wat rust weer fijn
en zonder punt op pad gegaan
IN GRAMSBERGEN DE BRUG OPEN ZIEN GAAN
Zij ging naar Gramsbergen, Pien
om de brug open te zien
bij de Mommeriete op het terras
waar zij welgemoed aanwezig was
de tijdspanne dat zij daar keek
tegen de zon in, wat biertjes gedronken
midden in een hete pieterpadweek
danste een stem in haar oren die klonken
‘Mooi he, zo open, ons pad’
Haar vriend die achter haar zat
met zijn vierde halve liter
zong vervolgens wankel:
‘ik ook van jou mijn schat!’
(de vrouw op het plaatje,
vertoont geen gelijkenis met de creatie
in bovenstaand dichterlijk sleutelgat)
