straatmuzikant – onderweg24

Als ik iemand ben

Ik ga komende woensdagavond 26 april de avond voor koningsdag mijn resterende ‘boekjes+cd’ verkopen voor de spotprijs van 2 euro. Ik sta bij het Van Boekhoven-complex aan de Breedstraat in Utrecht. Het gaat om:

‘Als ik iemand ben’
11 jaar straatmuzikant

Dit boekje met cd geeft een tijds- en staatmuzikantenbeeld van rond het millennium. Vooral door anekdotische verhalen over mijn eigen locale en (inter)nationale optredens overal en nergens.
De gedichten en liedjes gaan over bestaan. De pelgrimstekstjes zijn vooral nog zoektocht naar die iemand uit de titel.

Wil iemand het toegezonden krijgen, dan kan dat, dan komen er voor Nederland 5,00 euro verzend- en verpakkingskosten bij, voor België 9,50 euro. Dat kan nu na de koningsdag nog steeds. Het gironummer is: NL 60 INGB 0003 3855 01 t.n.v. M.H.J. Hanrath

Mijn komende boek, gaat vooral over iemand zijn. Iemand, die niet enkel zijn driften volgt, maar onderdeel is van een gemeenschap en als zodanig ook geluk ervaart. Iemand die zijn eigen grenzen kan bewaken. Iemand, die zich niet door angst laat regeren. Die de intentie heeft het ‘goede’ te doen. Dat gaat gevat worden in verhalen, gedichten liedjes en gewoon tekst.

Heb je interesse in het een of ander, hou deze blogs in de gaten

Of schrijf je hier in om op de hoogte gehouden te worden
https://www.onderweg24.nl/landingpage/inschrijving/

Ik ga mijn arbeidscontract niet verlengen

De kogel is door de kerk

Ik ga mijn arbeidscontract niet verlengen.

Niet afgelopen week, maar de week daarvoor had ik een week vrij genomen. Toen ben ik gelijk geveld geweest door het verkoudheidsvirus. [negatieve coronatest] Dat dwong me wel tot rust en bezinning. Tegen het eind van de week voelde ik me een stuk beter en ben ik naar een voorstelling geweest van het Utrechts dichtersgilde en een pianist in de nieuwe bibiotheek. Wat een geweldig gebouw is dat toch!. Ik heb de dag erop ook een rondleiding erdoor gehad.

Vandaag naar een uitverkochte minitalkshow in het theater van deze bieb met Ilja Leonard Pfeiffer en Marieke Lucas Rijneveld. Gezellig. Het voornaamste wat ik opgepikt heb is dat je als schrijver daadwerkelijk aan de slag moet gaan en achter je bureau de muze afdwingen moet en daarvoor heb je ruimte nodig. Je moet niet te druk zijn met iets anders.

Mijn arbeidscontract bij de thuiszorg loopt begin juli af. Dat ga ik niet meer verlengen. Daarna ga ik zeker drie maanden ruimte nemen, schrijven en wat zich voor doet. Ik heb een buffer om dat even vol te houden. Dan heb ik even helemaal de ruimte om te doen wat ik wil. Ik kan me er dus ook nog drie maanden op voorbereiden. Mijn pensioen begint in oktober volgend jaar. Het is een tijd die te overzien is.

Het is wel weer een hele beslissing en die vind bij mij altijd plaats met hevige schommelingen heen en weer en naar alle kanten, en zo is het nu ook, zo is het ook een gecalculeerd risico en de kogel is door de kerk. Tijdens die drie maanden ruimte en schrijven neem ik ook mijn beroep als (straat)muzikant weer op. Daar heb ik dan weer energie voor. En ik werk misschien soms even hier of daar, wat zich voordoet. Na die drie of misschien wel vier maanden ga ik daar weer meer tijd in steken.
Ik heb het een beetje gehad met de thuiszorg, het is een beetje op voor dit moment. Vooral ook het feit dat ik telkens gebonden ben aan weer een week werkdagen, breekt me op. Ik ben meer een freelancer/tijdelijk werker. En dan weer een tijdje rust enzo.
Best wel spannend deze beslissing. Maar ook een opluchting.

Paginagroot in Eo’s Visie

mooi portretje en prachtige foto van mezelf als straatmuzikant

Deze week, van 2 t/m 8 april 2022, staat in Visie een prachtige grote foto van mij als straatmuzikant over twee pagina’s verdeeld met een mooi klein geschreven portretje erbij. Ze hebben een special over de straat. Ik ben er blij mee.

Foto: Willem Jan de Bruin

Tekst portret: Anouk van de Schootbrugge

“Ik begon voor de grap als straatmuzikant. Zingend, met accordeon en een vriendin speelde viool erbij. Het verdiende goed, dus we gingen ermee verder. Na twee jaar gingen we onze eigen weg, uiteindelijk heb ik zo’n 17 jaar als muzikant op straat gewerkt.

In de jaren negentig waren er weinig regels. Ik kon bijvoorbeeld ook voor terrassen spelen. Daar was de sfeer anders dan op straat; mensen luisterden echt, soms werd het hele terras stil of ging men dansen. Die interactie vond ik het leukst.

Ik heb veel rondgetrokken door Frankrijk, Spanje en Latijns-Amerika. Het is leuk om buitenlandse muzikanten te ontmoeten. In de Verenigde Staten herkenden ze mijn Europese muziek. Ik maakte ook gekke dingen mee: in Panama kenden ze het begrip straatmuzikant niet, dus er stonden honderden mensen te kijken. Ze gingen niet meer weg!

Minder leuk: mijn geld is weleens gestolen. En iemand sloeg me in mijn gezicht omdat hij vond dat ik daar niet mocht staan. Door allerlei regels nu – je mag bijvoorbeeld slechts een kwartier op één plek spelen – is de lol er een beetje af. Ik speel ook niet vaak meer vanwege mijn werk in de thuiszorg. Maar als ik met pensioen ben, ga ik de straat weer op. Muziek én kletspraat, gezellig!”

Thijs Hanrath (65) werkt in de thuiszorg en is daarnaast straatmuzikant.