Het begin van mijn nieuwe boek

twee fragmenten:


Ik heb van 20 tot 23 december 2022 drie dagen overnacht in het voormalige Emmausklooster in Velp (Noord Brabant) heb daar langs het water gelopen, een paar keer naar Grave en daar is het eerste fragment van mijn nieuwe boek geboren:

1. Nieuwe Scheuten

een wilgenknot met nieuwe scheuten


ik koester het leven
glibber niet meer uit zijn hand
luister naar
waar vrijheid ligt

als aan een knotwilg
ontspringen in mij
nieuwe scheuten

ik volg geen utopie
gestructureerde pelgrimstocht
of systematisch geloof

vrijheid legt zich niet vast
geen onthechting
zonder eigen karakter
nederig groei ik

klaar met het schrijven
van herhaalrecepten

als aan een knotwilg
ontspringen in mij
nieuwe scheuten
mijn stam nog stevig genoeg


Vandaag 27 december volgt hier het tweede fragment:

2. rozen niet zonder doornen

een hand met een roos met doorns
bewerkte foto van Meghan Schiereck op Unsplash


ik zoek geen leraar meer, geen macht
geen ascetische woordenpracht
accepteer van rozen de doornen
leef op verlangen en levenskracht

ook begeerte is geen lelijk woord
er hoeft geen ego te worden vermoord
als je met liefde om kunt gaan
ga je gewoon met die banaan
en maak je de wereld een leefbaar oord

Knopen doorhakken

Dit is de basis voor de laatste herschrijving van mijn boek

doorhakken

niet meer hangen blijven
in het beloofde land
in verlangen
blijven uitglijden
over steeds weer andere bananenschillen

doorwandelen
doorreizen

geen stappenplannen meer
maar knopen doorhakken

hakken hakken en nog eens hakken
tot er weer een spaander loskomt
een houtstuk knapt

Hoe dit boek
dat ‘alle’ genres doorbreekt
ontstaat
daar gaat dit boek over

over reizen, wandelen
ontmoeten
leven, waarden, mensen
interrailen, hostels
en het schrijven van een boek

het gaat
ook over mezelf als doorhakker

van de symbiotische navelstreng
van de gedachte identiteit
van het genre-denken

knopen doorhakken